Ze starszym legnickiego Cechu – Jackiem Kamola, rozmawia Marek Szpyra.

25 maja odbywało się w Legnicy Walne Zgromadzenie Wyborcze Cechu Rzemiosł Różnych w Legnicy. Z okazji wyboru na swoją drugą kadencję wywiadu udzielił nam starszy Cechu.

Z Jackiem Kamola, starszym Cechu Rzemiosł w Legnicy rozmawiamy o planach legnickiego Cechu, kondycji zawodowego nauczania. Zdradzamy także, które zawody wśród młodych ludzi cieszą się największą popularnością, a które przeżywają trudność.

Polski biznes „czerpie” siły z Cechów. Jak to wygląda z Pańskiej perspektywy?

Cech to jest stowarzyszenie, które zrzesza pracodawców oraz rzemieślników kształcących młodzież w różnych zawodach. Kiedy na początku wieku likwidowano szkoły zawodowe przez wiele lat zastanawiałem się skąd tak nieodpowiedzialny pomysł i jak społeczeństwo chce funkcjonować bez fachowców?

Które zawody cieszą się największą popularnością w rzemiośle?

Zawód fryzjera obecnie przeżywa renesans popularności, a oprócz tego rozwija się stolarstwo, mechanika pojazdowa, lakiernictwo samochodowe, czy zawody budowlane. Zwiększa się liczba uczniów tych specjalizacji, ale też powstaje wiele nowych zakładów. Obecnie w Cechu zrzeszamy ponad 50 fryzjerów, co stanowi 50% wszystkich zawodów w jakich przygotowujemy młodych ludzi do otwierania własnej działalności. Z jednej strony są zawody bijące rekordy popularności, z drugiej są te przeżywające kryzys. Są to tak zwane zawody zanikające, na przykład szewc, złotnik czy snycerz.

Co w działalności Cechu jest dla Pana największą wartością?

Cieszy mnie każdy sukces. Począwszy od rekrutacji uczniów po wstąpienie do naszego Cechu nowego Członka. Staramy się mieć z uczniami i ich rodzicami bardzo bliski kontakt poprzez sieć naszych mistrzów szkolących. Ściśle współpracujemy z dyrekcją szkół branżowych oraz z kierownikami zajęć praktycznych, których zadaniem jest współpraca z zakładami w których młodzież odbywa praktyki. Wychodzimy naprzeciw potrzebom naszych dolnośląskich rzemieślników zrzeszonych w legnickim Cechu w zakresie organizacji imprez integracyjnych oraz doradztwa zawodowego. Utrzymujemy bliskie kontakty z Hufcem Pracy oraz Państwową Inspekcją Pracy. Z mojej inicjatywy na początku tego roku podpisaliśmy Porozumienie o Współpracy z TEB Edukacja Szkołami Policealnymi.

Czy Pana zdaniem potrzebne są zmiany w rzemiośle?

Od 2020 roku rzemieślnicy mogą prowadzić działalność w innych formach prawnych niż tylko jako jednoosobowi przedsiębiorcy lub wspólnicy spółek cywilnych. Pojęcie rzemieślnika odnosi się już nie tylko do osoby fizycznej, ale także do osoby prawnej. Dodatkowo izby rzemieślnicze mogą też dopisywać tytuły czeladnicze i mistrzowskie do CEIDG. Uważam, że zmiany z 2020 roku były potrzebne, ponieważ poprzedni stan prawny uniemożliwiał prowadzenie działalności rzemieślników w innych formach niż działalność gospodarcza podlegająca wpisowi do CEIDG. Osoby, które chciały prowadzić działalność w oparciu o posiadane zawodowe kwalifikacje (dyplom mistrza lub świadectwo czeladnika w danej dziedzinie), nie mogły wybrać jako formy prowadzenia działalności gospodarczej spółki prawa handlowego, tj. spółki jawnej czy kapitałowej, gdyż taka działalność nie była uznawana za rzemiosło. Jeśli działalność rzemieślniczą chciały wspólnie prowadzić co najmniej dwie osoby, wówczas zostawała im do wyboru wyłącznie „spółka cywilna”. Rozszerzenie definicji o spółki osobowe i jednoosobową spółkę kapitałową umożliwiła przedsiębiorcom posiadającym dyplom czeladnika lub mistrza kształcenie młodzieży w rzemiośle i tym samym zwiększyła liczbę uczniów realizujących przygotowanie zawodowe oraz przystępujących do egzaminu czeladniczego w rzemiośle.

Jakich zmian oczekuje Pan w przyszłości w ustawie o rzemiośle?

Obowiązująca ustawa o rzemiośle nie określa wprost zawodów rzemieślniczych, zawiera jedynie wyłączenia o charakterze przedmiotowym. Definicja rzemiosła nie obejmuje działalności handlowej, usług hotelarskich, działalności transportowej, usług świadczonych w wykonywaniu wolnych zawodów, usług leczniczych oraz działalności wytwórczej i usługowej artystów plastyków i fotografików. W praktyce funkcjonują wykazy zawodów rzemieślniczych sporządzane na potrzeby kształcenia zawodowego i przeprowadzania egzaminów przed komisjami egzaminacyjnymi poszczególnych izb rzemieślniczych, zatwierdzane przez Związek Rzemiosła Polskiego. Wobec tego środowisko rzemieślnicze, moim zdaniem oczekuje doprecyzowania definicji rzemiosła, która określi zawody zaliczane do rzemiosła. Obowiązująca ustawa nie zawiera rozwiązań prawnych w zakresie umożliwienia przygotowania zawodowego i podjęcia przyszłej działalności zarobkowej w rzemiośle przez osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i nie przeciwdziała wykluczeniu społeczno-zawodowemu tej kategorii potencjalnych młodocianych uczniów i pracowników.

Czego Pan sobie oraz Cechowi życzy na najbliższy czas?

Spokoju oraz dynamicznego rozwoju i stabilizacji związanej z prowadzeniem i utrzymaniem zakładów pracy. Ja zawsze na wszystko patrzę z optymizmem. Sam przeszedłem różne momenty w prowadzeniu własnej firmy rzemieślniczej. Na przestrzeni wielu lat w rzemiośle były wzloty i upadki, jeśli chodzi o przepisy dla rzemieślników. Rzemieślnicy są ludźmi, którzy szybko się nie poddają. Starają się sprostać wymogom, potrafią znaleźć rozwiązanie, choć to nie raz jest trudne. Ja osobiście szczególnie ubolewam nad tym, że jako społeczeństwo nie doceniamy rzemieślników. Codziennie obracamy się wśród wyrobów rzemieślniczych, uważamy to za normalność ale często nie doceniamy wysokiej jakości produktów regionalnych stawiając na masowe wytwórstwo z zagranicy. Przecież sami nie mamy się czego wstydzić! Nasi legniccy uczniowie są dobrze przygotowani do zawodu, co potwierdzają prowadzone przeze mnie rozmowy z przedsiębiorcami w Polsce i za granicą, więc należy pamiętać, że nie da się żyć bez fachowców.