Projekt dokumentalny wrocławskiego fotografa realizowany w Legnicy otrzymał
nagrodę w konkursie Grand Press Photo.
Projekt dokumentalny “Dzielnica Cudów”, autorstwa wrocławskiego fotografa Amadeusza Świerka zdobył 2-gie miejsce w prestiżowym konkursie Grand Press Photo w kategorii “Documentary Project”. Grand Press Photo to największy konkurs polskiej fotografii prasowej.
Gala finałowa konkursu odbyła się w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im.
Jana Kiepury w Warszawie. O nagrody tegorocznej, XX edycji konkursu walczyły w finale 233 zdjęcia autorstwa 56 fotografów.
Amadeusz Świerk:
Bardzo dziękuję jury za nagrodę, ale przede wszystkim dziękuję mieszkańcom Zakaczawia za zaufanie mi i pokazanie fragmentów swoich światów. Tworzycie barwną i wyjątkową społeczność.
Zakaczawie odkryłem przez przypadek. Szare, zaniedbane kamienice pełne ludzi, wysokie bezrobocie i przestępczość, bieda. Ale jest coś wyjątkowego w tym miejscu i jest to jego legenda. W tym społecznym tyglu wykształcili się twardzi ludzie o nietuzinkowych życiorysach, a ich społeczność dwadzieścia lat temu stała się inspiracją dla głośnej sztuki teatralnej- „Ballady o Zakaczawiu”.
Pomimo ponurych pozorów i złych stereotypów, barwne życie dzielnicy szybko mnie wciągnęło.
Zacząłem odkrywać jej mieszkańców podchodząc do nich bez uprzedzeń, starając się ich możliwie jak najpełniej zrozumieć.
Zakaczawie to dzielnica Legnicy, stutysięcznego miasta położonego na Dolnym Śląsku, które po II wojnie światowej miało wątpliwą przyjemność stacjonowania około 60 000 żołnierzy radzieckich, którzy dyktowali jego życie. Niemal połowa miasta była zamknięta, a Legnicę nazywano wtedy “Małą Moskwą”. W tych trudnych czasach, które zakończyły się dopiero w 1993 roku, Zakaczawie stało się nieformalnym centrum życia społecznego Polaków. Pomimo cienia radzieckiego garnizonu, wśród polskich rodzin i silnej społeczności romskiej przesiedlonej do dzielnicy przez komunistów kwitły małe przedsiębiorstwa, bary i ośrodki kultury.
Kiedy żelazna kurtyna opadła i ostatni sowieccy żołnierze opuścili miasto, Legnica w końcu
odetchnęło z ulgą. Zakaczawie nie miało jednak szczęścia- pominięte przez dynamikę kapitalizmu lat 90-tych popadło w ruinę i zapomnienie. Przydomek Zakaczawia, „Dzielnica Cudów” nabrał gorzko-ironicznego wydźwięku, ale pokolenia jego mieszkańców wciąż zachowały silne poczucie wspólnoty. Współczesne Zakaczawie jest żywym świadkiem wiatrów zmian i transformacji historycznych przez dziesięciolecia wystawiających społeczny mikrokosmos jego mieszkańców na coraz to nowe próby.
Projekt jest w fazie realizacji i zajmie jeszcze wiele lat. Chcę pokazać nie tylko koloryt dzielnicowego środowiska ale także okres przemian i prób gentryfikacji Zakaczawia poprzez losy jego mieszkańców – moich znajomych z którymi stworzyłem relacje.
O autorze:
Amadeusz Świerk – fotograf dokumentalny z Wrocławia. Interesuje go kulturowy aspekt człowieka.
W swoich pracach często skupia się na zagadnieniu mniejszości– społecznych, etnicznych, religijnych oraz relacji człowiek- środowisko. Jego prace zostały wyróżnione w wielu konkursach, m.in. Photographic Society Documentary Awards, Px3 Prix De La Photographie, International Photography Awards czy polskim Grand Press Photo. Publikował m.in. w magazynach Pismo, Press oraz Kyiv Independent.
Fotografował w Europie, Azji i Afryce. Autor projektów dokumentalnych o nieformalnej subkulturze ludzi uciekających od społeczeństwa i cywilizacji, zorientowanej wokół leśnej chaty w Karkonoszach oraz o azjatyckich Nomadach. Obecnie pracuje nad długoterminowym projektem o słynnej dzielnicy Legnicy – Zakaczawiu, a także dokumentuje skutki wojny w Ukrainie
