W 1963 roku Roy DeCarava założył Kamoinge Workshop – kolektyw artystyczny, który stanowił odpowiedź na marginalizację czarnoskórych artystów w amerykańskim świecie sztuki. Grupa, skupiająca afroamerykańskich fotografów miała na celu stworzenie przestrzeni, w której ich twórczość mogłaby kwestionować dominujące narracje i stereotypy. Kamoinge stało się kluczowym punktem w historii amerykańskiej fotografii, nie tylko wspierając indywidualny głos artystów, ale także stając się symbolem dążenia do uznania, sprawiedliwości społecznej oraz równości w obrębie sztuki.

Wśród członków Kamoinge, szczególne miejsce zajmowała Ming Smith, jedyna kobieta w tym kolektywie. Jej twórczość wyróżniała się nie tylko techniczną biegłością, ale też głęboką refleksją nad rolą fotografii w przekazywaniu osobistych historii. Smith, łącząc elementy dokumentalne z artystycznymi, tworzyła obrazy, które przekraczały granice tradycyjnego reportażu. Jej prace nie były tylko dokumentacją – tworzyły subtelne opowieści o codziennym życiu. Jej pełne emocji i głębokiego zaangażowania zdjęcia wykraczają poza schematyczne przedstawienia Afroamerykanów w sztuce.

Sylwetka Smith będzie punktem wyjścia do rozmowy o wybranych Afroamerykańskich fotografkach takich jak Liz Johnson Artur, której fotografie celebrują tożsamość i kulturę czarnoskórej diaspory, oraz Carrie Mae Weems, która w swoich pracach łączy fotografię z performansem, badając kwestie rasy, płci i historii. Analizując ich twórczość skupimy się na tym, jak te artystki zmieniają oblicze fotografii, wprowadzając nowe narracje i alternatywne reprezentacje doświadczeń czarnoskórej społeczności.