WYBUCHY GAZU W LEGNICY

0
1319

70 lat temu w Legnicy (marzec-kwiecień 1947 r.) po zwycięstwie komunistów w sfałszowanych wyborach nastąpił w społeczeństwie odwrót od postrzeganych jako bezskutecznych dotychczasowych form oporu wobec narzuconej przez Sowietów władzy: politycznego (w gwałtownie malejącym PSL rośli w siłę zwolennicy kapitulacji) i skokowy upadek liczebny podziemia zbrojnego do tysiąca kilkuset ludzi-w większości związanych z ruchem narodowym.

Formacje siłowe komunistów, w oparciu o działania agentury, w niewielkim już stopniu wspierane bezpośrednio formacjami sowieckich okupantów, działały coraz lepiej. W ramach obowiązującej od kwietnia amnestii (przed jej wejściem w życie wykonano liczne wyroki śmierci na polskich patriotach) ujawniło się ponad 50 tysięcy Żołnierzy Wyklętych, którzy musieli złożyć bardzo szczegółowe zeznania przed UB i zdać broń.

Stabilizacja reżimu

Wobec stabilizacji reżimu komunistycznego, duża część Polaków starała się dostosować do nowych warunków – powstawało charakterystyczne dla Polski Ludowej rozszczepienie postaw. Oficjalnie zaczynano w stopniu masowym deklarować poparcie dla władz i ustroju, w życiu prywatnym mniej czy bardziej je krytykować, czy słuchać zagranicznych radiostacji. Oczywiście komunistów to nie zadowalało, dzięki gwałtownie rosnącej siatce agenturalnej coraz więcej osób lądowało w więzieniu za „wrogą propagandę” – czyli np. za „antypaństwowy” dowcip. W kwietniu komunistyczny minister handlu i przemysłu Hilary Minc zadeklarował „bitwę o handel”, faktycznie zmierzającą do eliminacji prywatnych sklepów drogą rosnącego nacisku, czy wręcz bezprawia organów państwowych. Jednocześnie cały czas trwał terror-dalej tysiącami aresztowano wrogów, przede wszystkim jeszcze działających członków PSL, czy podziemia niepodległościowego. Odbywały się procesy pokazowe.

Dybowscy w więzieniu

A tymczasem Major Władysław Dybowski i jego syn Konrad po zakończeniu śledztwa czekali teraz w warszawskim więzieniu na proces i wyroki. Również w Legnicy postępowała stabilizacja Do końca roku rządził prezydent Wilhelm Szafarczyk. Rosły szeregi komunistycznej PPR (marzec 1947 r.-2102 członków) i partii sojuszniczych, oraz ich organizacji młodzieżowych. W 1947 r. zaczęła działać Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin, w której pracowało kilkadziesiąt osób-na razie przy naprawach pianin. W 1947 r. powstała Spółdzielnia Pracy „Odbudowa” (usługi z zakresu stolarstwa budowlanego i meblowego i Spółdzielnia Kapeluszniczo-Czapkarska „Model”. W 1947 r. Zakład Oczyszczania Miasta otrzymał dwie śmieciarki.W tym roku uprawiane grunty rolne w mieście stanowiły połowę jego powierzchni -1611 hektarów.

Basen oddany

W forsowanym przez władze państwowe modelu rolnictwa Legnica przestawała być silnym ośrodkiem uprawy warzyw (jak w okresie wcześniejszym) – stawała się ich importerem, natomiast preferowano uprawę zbóż. W tym też roku odzyskano Nowy Ratusz, zakład kąpielowy i basen na wolnym powietrzu. Od sowieckich okupantów udało się odzyskać budynek poczty głównej przy ulicy Piastowskiej i zaczęto uruchamiać centralę telefoniczną na 700 numerów oraz mocno już zniszczone wodociągi-w części polskiej woda docierała tylko do piwnic. Wcześniej, w styczniu 1947 r. Sowieci oddali nieczynną już gazownię, na zapowietrzonych odcinkach instalacji dochodziło do wybuchów. Szczytem bezczelności było naliczanie przez okupantów miastu należności za dostawy wody i energii! To „zadłużenie” Legnica „spłacała” Sowietom bezpłatnymi dostawami wody i prądu w latach 1947-1949!

Robert Żeleźny

Udostępnij
Poprzedni artykułTAJNE ZAWODY
Następny artykułLEGNICKI FESTIWAL SREBRO 2017

Zostaw komentarz

Proszę wpisz swój komentarz
Proszę wpisz swoje imię